Toys

The inventors of the famous Bugaboo invented this new toy Swinxs to help children play. It stimulates children to play more traditonal games like hide&seek and takes over (partly) the role of a parent or gamemaker. The swinxs talks to you and stimulates children and parents to play both inside and outside the house in a group. A new electronic gameconsole that stimulates excercise (but no screens like a Wii) It also can tell bedtimestories. That feels a bit akward as a parent I have to say the bedtime story is for me an esential contact with my child during the day. But probably I should not look at it that way. Not instead of but more next to......

It might also be use in a museumcontext, that would be fun!!!! Find all the portraits, still lifes, etc. But probably it can be much more creative than that.....

Entering Web 2.0

De afgelopen dagen door studiedag/ -middag meer inzicht gekregen in onze positie wat betreft entering de web 2.0. Conclusie? Het schiet nog niet erg op maar aan de andere kant: een goed begin is gemaakt.
Wat doen we al? We raadplegen online community's en brengen ze naar het museum als participanten van een event maar informeren ook gelijk potentieel publiek. We hebben op Flickr wel eens foto's geplaatst van bezoekers van de Uitmarkt die vanaf onze site te bereiken waren. We hebben met het Nationaal Archief ook een photostream (Flickr The Commons) bij Meisjes van de Fabriek....
Maarrrrrrrrr er is veel te doen op dit gebied. Maar mijn belangrijkste leerpunten waren:
- Wees nieuwsgierig. Je hoeft niet altijd hip op de hoogte te zijn maar heb een open blik.
- Wees niet bang op je bek te gaan. Onder het mom van experiment kun je best eens iets proberen.
- Kies je voor een bestaande netwerk omgeving: zorg voor interactiviteit.
- Communiceer dat je ergens aanwezig bent (linking/partnering)
- Blijf jezelf (no marketeers :-) oftewel blijf authentiek zowel in houd als bij de keuze van de tools
- Documenteer wat je doet (tekst, foto, film)
- Wees niet te bang voor interne en externe kritiek (de opmerking: 'met een website komt niemand meer naar jouw museum' bleek ook ongegrond!)
- Zorg voor geld en tijd (hm lastig deze)
Ook leerde ik hoe je als museum een digitale stampot moet maken (thnx Mike Ellis)
en hoe je een webtoepassing met je handen uitbeeld (thnx someone @ the Doenpitch). Ik vond het erg grappig.
Oef, ik heb nog niet eens alle concrete plannetjes hierboven uitgewerkt (waarom heeft onze site geen rssfeed?? Want een email nieuwsbrief is so 2000) weet niet of ik dat allemaal wel aan kan....oftewel neus dicht en in het diepe duiken!

For the love of God

El Hema is weer open

Ik baalde al een beetje dat ik El Hema had gemist! Maar nu heb ik een nieuwe kans. The department store franchise Hema is the most public manifestation of Dutch culture, zegt organisator Mediamatic op de eigen site. En daar is dan een Arabische versie van gemaakt met halal rookworst en nog veel meer objecten die zijn ontworpen voor de klant van Arabische afkomt. Nu kunnen we gelukkig nog gaan kijken in Rotterdam en daarna reist El Hema door naar andere steden in Nederland.

Over El Hema gesproken. Ik heb pas de Burenwinkel bezocht. Een mooi idee: een soort SMVwagen waar je spullen kunt kopen die je aan het denken zetten over de relatie met je buren. Ludieke spulletjes ook. Het jammere van dit soort initiatieven vind ik dat er te weinig geld is (of aandacht wordt geschonken?) aan de vormgeving. Dan komt het zo afgeraffeld over. Nu ja, met de vormgeving van de site is niets mis, gelukkig. Ik verliet de winkel met een paar eigenzinnige deurstickers en een burencookie. Topper is het alles goedshirt (misschien ook wel iets voor El Hema?)

Stil zitten als je geschoren wordt

In een tijd van beurskrach en een eventueel aankomende recessie is het spijtig te moeten merken dat ook de kunstwereld zich in crisis bevindt. En dan heb ik het niet over de naderende bezuinigingen of teruglopende bezoekcijfers als gevolg van het ongunstige economische klimaat. Of een vette sponsor die zich terugtrekt. Nee, twee opmerkelijk negatieve berichten uit de kunstwereld las ik deze week.

Het ene artikel berichtte dat de politie bij de pseudokoop van de vijf gestolen schilderijen uit het Frans Hals Museum ruim 8 ton kwijt is geraakt. Wow 8 ton! Daarvan kun je heerlijk rentenieren op een mooi eiland. Nu gaat het toch al niet zo goed bij de politie op financieel gebied, maar met die acht ton hadden mooie plannen verwezenlijkt kunnen worden. Een mooie educatieve studio, die lang verlangde aankoop of toch een verbouwing van de entree...
Het andere artikel stemde ook niet optimistisch: het Rijk is meer dan 3000 kunstwerken kwijt. Nu krijgen we niet alleen depressief nieuws van de economieredactie maar óók nog van de kunstredactie. Of komt het omdat positieve berichten geen nieuws kunnen vormen? En omdat we zelf meer beren op de weg zien dan er werkelijk zijn?
Vincent Icke had er gisteren in DWDD een mooie reflectie op met hulp van een Bommelstrip (helaas geen filmpje van kunnen google-en): 1. de kredietcrisis is een mening 2. het monster, lees de crisis, zijn wij zelf. Misschien geldt dat ook wel voor de kunstcrisis? Laten we het hopen dan gaat het vanzelf weer voorbij. Stil zitten als je geschoren wordt, zeggen ze dan.

Wel laten vormgeven maar geen geld?

Slimmeriken die een nieuw ontwerp willen voor hun visitekaartje, website of logo, doen er goed aan meerdere vormgevers een voorstel te laten doen. Dat kan de creativiteit stimuleren maar ook de kosten op een betaalbaar niveau brengen.
Maar wat als de portemonnee niet toereikend is? Het kan veel goedkoper en online! Zeker de musea met een kleinere portemonnee en een progressieve directeur die 'in' zijn voor een experiment kunnen er hun voordeel mee doen.
De website zegt over zichzelf: 'Need something designed? 99designs connects clients needing design work such as logo designs, business cards or web sites to a thriving community of 19,166 talented designers.' De moeite van het proberen waard. Kijk eens op http://99designs.com/

Guerilla

Antwerpen Zoo heeft de tofste guerillamarketing!

Easy like Sunday morning: mooie webverzamelingen (meer)

Een tijdje geleden schreef ik over de mooiste virtuele musea. Inmiddels ben ik er weer een paar rijker, die ik graag met jullie wil delen.

De mooiste bananenschillen van Londen vind je hier: http://www.londonbananas.com/

Of de aller,allermooiste handgetekende plattegronden: http://www.handmaps.org/index.php Echt genieten.....je kunt je ook zelf aanmelden.

Of het British Surfing Museum http://www.thesurfingmuseum.co.uk/. Wel bijzonder hoe surfen - bij uitstek buiten en beweeglijk/actief- gevangen wordt in een webmuseum. Met mooie retro beelden.

Of deze: Easy like Sunday morning: http://www.toastermuseum.com/

Troonrede en cultuur

'De regering wil een bloeiende kunst en cultuur stimuleren en alle jongeren vroeg daarmee in aanraking brengen. Kinderen tot 12 jaar krijgen in 2009 vrije toegang tot musea. Jongeren tot 18 jaar kunnen met een cultuurkaart kennismaken met de inspirerende rijkdom van ons land.', zei koningin Beatrix vandaag in de troonrede. Gisteren heb ik die nieuwe cultuurkaart gezien. Ik mag niet niet teveel verklappen want de eerste moet nog officieel worden uitgereikt, maar ik zeg alleen: bling bling :-)
Die kaart verdwijnt in de portemonnee van bijna een miljoen jongeren in Nederland. En bij een groot deel van hen is er ook nog een besteedbaar budget vcan 10 of 15 euro. Alleen om aan kunst of cultuur uit te geven! Ik ben geloof ik te oud voor een CJPpas en zeker voor CKV, dus ik ben jaloers. En de 'oude' Fokke en Sukke ('liever cash') van vorig jaar lijkt dus gewoon waarheid te worden.
Ik ben ontzettend benieuwd hoe het geld besteed gaat worden dit jaar. Hoewel het supermooi initiatief is zijn er natuurlijk ook wel hobbels. Mijn ervaring is namelijk dat een groot deel van de CKVdocenten 'wat ouder ' is en zij zijn niet even handig op de computer soms. Een bijlage (pdf )openen of een mail sturen kan soms al wat lastig zijn. Toch zijn zij het die het budget gaan beheren op een webbased manier. Lastig.
Ook krijgen de leerlingen waarschijnlijk meer vrijheid om het zelf te besteden. Vrijheid is goed maar ik ben soms een beetje bang dat het voor veel leerlingen niet zo makkelijk is een keuze te maken uit het cultuuraanbod. Als docent heb je denk ik ook wel een taak samen met de leerlingen te kiezen zodat ze echt iets extra's aangereikt krijgen via school en met het budget niet allen maar meer van hetzelfde gaan doen. Maar goed...misschien zie ik te veel donderwolkjes. Voorlopig maar eens dit eerste jaar afwachten!

Draagbaar geheugen

Help ik ben een afspraak vergeten, hoe heet die medewerker ook alweer, of welke sponsor hadden we voor die en die tentoonstelling? Ben ik vergeetachtig of gewoon te druk? Nu ja, iedereen vergeet wel eens wat...IBM denkt het ei van Colombus te hebben gevonden: The Pensieve. Erg veel vertrouwen heb ik er nog niet in (ik zie gelijk weer veel extra werk), maar wie weet wat de toekomst zal brengen...ik blijf hopen natuurlijk.

Het idee van een 'Pensieve' werd ontleend aan het magische voorwerp dat beschreven wordt in het vierde Harry Potter boek van J.K. Rowling:
"[...] It is called a Pensieve," said Dumbledore. "I sometimes find, and I am sure you know the feeling, that I simply have too many thoughts and memories crammed into my mind. [...]At these times [...] I use the Pensieve. One simply siphons the excess thoughts from one's leisure. It becomes easier to spot patterns and links, you understand, when they are in this form [...]".

Wie weet wat de toekomst zal brengen, misschien gaan we binnenkort massaal op zwerkbal? Zou ik stiekem best leuk vinden.

Tweens

Lisa, Amy en Shelley gingen naar het Kindersongfestival. De AVRO kreeg veel kritiek over de volwassen styling van de deelnemers.

Voor wie doen we het nu allemaal die museale presentaties en tentoonstellingen? Veel musea richten zich op een jonger publiek. In ieder geval dat beweren ze in hun beleidsplan of fondsaanvraag. Soms is het een wassen neus om de geldschieter/ subsidieverstrekker binnen te halen. Vaak willen de culturele instellingen wel maar vinden ze het ontzettend moeilijk. Maar heeft het eigenlijk wel zin om een jonger publiek te willen trekken? En over hoe jong hebben we het dan?
Als je die laatste vraaag stelt aan verschillende musea zul je een compleet ander antwoord krijgen. Zo hoorde ik ooit een medewerker van een deftig museum zeggen dat alle bezoekers onder de 50 wat hem betreft jong waren (vergeleken bij de rest van het museumpubliek). We bleken het dus over een compleet andere definitie te hebben van jong publiek.
Het is onze taak dingen uit te leggen in het museum. Dus ook aan een jonger publiek. Vaak willen musea wel kinderen of jongeren bereiken, maar tijd en kennis ontbreekt vaak. Een speurtochtje of een mailing aan scholen kan er meestal wel af, maar echte aandacht over wie we het nu hebben (kleuters zijn ook jong) of voor wat die groep interesseert, is er meestal niet. En op basis daarvan kun je keuzes maken in jouw aanbod. Het helpt eigenlijk al ontzettend veel om de educatief medewerker eens een half dagje mee te laten lopen op een school (waar zich dan natuurlijk leerlingen bevinden uit de beoogde doelgroep). Dat geeft je echt een kijkje in de keuken maar ook het volgen van diverse sites en onderzoeken levert al veel op. Of zet eens een televisieprogramma aan voor de doelgroep of sla eens een tijdschrift open dat veel wordt gelezen door dat kind of die jongere.
Veel speurtochten in musea richten zich op leerlingen uit groep 7 en 8. Zij vallen in de groep die marketingjargon Tweens worden genoemd. Het gaat om kinderen en bijna-jongeren in de pre-puberteit. Dus de tijd dat je eigenlijk nog kind bent, maar al bij de jongeren of volwassenen wilt horen. Misschien een oubollig voorbeeld maar ik denk altijd aan het liedje 'Meisjes van dertien...er net tussenin. Te groot voor de poppen, te groot voor de merels. Te klein voor de liefde, te klein voor de kerels.' (Paul van Vliet 1970). Dat is inmiddels al weer wat achterhaald sinds Kids Getting Older Younger (KGOY). Maar goed dat is weer een ander verhaal.

Ik heb een keer een mooi voorbeeld van zo'n Tween gezien in het NAi in Rotterdam: een meisje van 12 -13 bijna volgroeid, buiktruitje, navelpiercing en je zou haar ouder schatten. Maar onder de rondleiding stond ze uitgebreid te duimen als een klein kind (en geen van haar vmboklasgenoten vond het raar of zei er iets van).
Toch zijn ze op sommige gebieden net als wij- de volwassenen. Zo heeft zeker 33% van alle Tweens in de V.S. een mobiele telefoon. Tweens laten fantasie rolmodellen los zoals prinsessen, ridders e.d. dat iets iets dat meer bij de kinderfase hoort. Vooral meisjes willen graag een herkenbaar levend rolmodel zoals een model of popster. Denk maar aan de meisjesgroepen als Kus of een de zanger Thomas Berge (met eigen realityshow). Ze willen graag ergens bij horen, bij een groep, bij een stijl, bij een muzieksoort. Vaak kiezen ze nogal behouden (ronduit conservatief) en willen ze zich omringen in een geidealiseerde wereld, verweg van de rauwe realiteit.

Nu ja, het gaat natuurlijk om algemeenheden maar het zijn toch herkenbare zaken als het om Tweens gaat. Dus als je iets wilt gaan ontwikkelen voor deze doelgroep: Tween erop los zou ik zeggen.
Voor meer info over Tweens en hoe ze benaderd willen worden klik hier.

Uncool, cool or Subzero: de smaakmatrix

Weer zo'n leuk vormgeversdingetje. Eeerder schreef ik al over de tagcloud die je ook in museale context zou kunnen gebruiken. Dit keer kwam ik een mooie smaakmatrix tegen in de bijlage van het Parool. Op de assen kun je natuurlijk van alles invullen. Veel beter dan een droog stuk tekst waarin je hetzelfde probeert uit te leggen en nuanceren.

Iets dergelijks had ik trouwens al eerder gezien (maar minder mooi vormgegeven) in het fantastische BBCprogramma Top Gear waarbij auto's door presentatoren en publiek worden ingedeeld in de zones 'Uncool, Cool or Sub Zero '. Erg grappig doen ze dat. Kijk maar.

Beauty is in the eye of the beholder: teksten voor bezoekers (vervolg)

Dolhuys, Haarlem

Een tijdje geleden schreef ik al over teksten in musea. Voor wie schrijven we? Wie kijkt er over onze schouder mee als we aan het schrijven zijn? Onze collega's, andere (kunst)historici, recensenten, (gast)conservatoren en bruikleengevers beinvloeden het proces. Maar zij zijn niet de gemiddelde museumbezoeker, voor zover die bestaat natuurlijk.

Het zou zinvol zijn om eens een gesprekje te beginnen met enkele bezoekers in jouw instelling, of met mensen in je omgeving die wel eens (kunst)musea bezoeken. Dan krijg je een beter beeld van wat ze al weten en welk terrein nog onontgonnen is.

De meeste bezoekers zijn hoger opgeleid, geinteresseerd in kunst maar niet per definitie ervaren in het kijken naar kunst. Zij zijn slim en lezen kranten, literatuur en gebruiken internet. Vooral niet onderschatten dus, die museumbezoekers. Hun visuele geletterdheid is in de meeste gevallen echter nog in ontwikkeling. Het zijn nog geen supergetrainde beelddenkers. Het heeft dus geen zin om ze toe te spreken als volleerde kunsthistorici. Hoe moet het dan wel?

Misschien werkt het wel het beste de teksten te schrijven aan iemand die je goed kent, af en toe een museum bezoekt en interesse heeft in kunst (of een ander onderwerp). In mijn geval is dat mijn moeder. Zij zit op mijn schouder, leest mee en stelt vragen. Zinnige vragen: zoals 'jij zegt wel dat bij kunstenaar x vergankelijkheid centraal staat, maar hoe kan ik dat zien aan de getoonde objecten?' Best lastig hoor, zo'n moeder op je schouder. En natuurlijk heeft het zin anderen je teksten te laten lezen. Misschien laat je al je tekst lezen aan een collega? Goed. Maar is die persoon ook representatief voor jouw publiek? Misschien toch eens een baliemedewerker, kassiere of boekhouder vragen je tekst te lezen? Het uiteindelijke doel is dat zoveel mogelijk bezoekers van kunst genieten, toch? Zoals ze zeggen: Beauty is in the eye of the beholder. Maar dan moet de 'beholder' wel een beetje op weg geholpen worden.

Meer lezen over museumbezoekers en hoe zij naar teksten kijken? Lees dan dit onderzoek van ontwikkelingspsychologe Abigail Housen. Zij ontwikkelde in samenwerking met het MOMA in New York een methode om te onderzoeken hoe bezoekers reageren op beeldende kunst en hoe je dat kunt meten.

Even aanhaken bij de actualiteit: deze week zag ik een aflevering van Vinger aan de Pols waarbij Sander Simons berichtte over zijn gevecht met longkanker. Hij beschreef heel nauwkeurig hoe slecht veel dokters communiceren met hun patienten. Hij eiste bijvoorbeeld eerst de artsen te ontmoeten die hem gingen opereren. Iets dat niet als vanzelfsprekend werd beschouwd in het ziekenhuis waar hij werd behandeld. Ook vertelde hij dat patienten vaak niet goed voorbereid aan behandelingen beginnen en vergeten de dokters veel praktische zaken te melden zoals de duur van de behandeling. En de menselijke vraag: 'hoe gaat het, ligt u goed, kan ik u nog ergens mee helpen?', bleef vaak helemaal achterwege. Natuurlijk gaat communiceren met patienten over een hele andere orde van grootte dan communiceren met een museumpubliek, maar het zette me wel aan het denken over mijn eigen werk.

Woordwolk

Tagclouds of woordwolken zijn bedoeld om de surfende internetbezoeker te helpen zijn weg te vinden. Wat is het nu eigenlijk precies?Een tag cloud is een visuele weergave van de inhoudstags van een website. Tags die vaker gebruikt worden, worden bijvoorbeeld groter afgebeeld of op een andere wijze benadrukt. Na het aanklikken van een tag, surf je door naar een pagina met gerelateerde onderwerpen.

Ik vind ze vaak prachtig! Je kunt associatief verder zoeken op een onderwerp. Een ketting van begrippen om het startpunt heen. Je zou het kunnen vergelijken met de 'grijze zone' uit de semantiek. Semantici bestuderen de kern van een begrip, maar ook de grijze zone eromheen. Die grijze zone is geheel-omvattend, maar bevat meerdere grijze zones. Die zijn op hun beurt ook weer geheelomvattend. De tagcloud laat precies die grijze zone om het kernbegrip heen zien. Eigenlijk vergelijkbaar met een landschap dat is samengesteld uit meerdere elementen. Samen zorgen ze ervoor dat je het hele plaatje beter in beeld krijgt. Zowel in de breedte als in de diepte.

Ook in de museale omgeving zouden tagclouds de bezoeker kunen helpen het onderwerp van de tentoonstelling of museum te verkennen. Door de grijze zone kan het de bezoeker vanuit een breder perspectief bij het onderwerp betrekken. Bovendien zou het mensen kunnen helpen te associeren en het onderwerp te betrekken op zichzelf, op wat zij kennen en weten over het onderwerp.Tergelijkertijd zorgt die ketting van begrippen ook voor een brede benadering van het kernbegrip. Alsof je het landschap niet door een verrekijker ziet maar gelijk als een panorama. Natuurlijk is het jammer dat je in een tentoonstelling (uitgaand van een wandtekst) niet kunt doorklikken, maar het geeft een interesante, bredere orientatie op het onderwerp. Mooie en handige voorbeelden kun je vinden op Flickr.

Als je meer wilt lezen over (de geschiedenis van) tagclouds, kijk dan hier. Zelf aan de slag? Kijk op http://wordle.net/

Even pletten, dan past het precies...

Vandaag stond in The Guardian dat Picasso’s Guernica te kwetsbaar is om nog langer te reizen

Londen - Het meesterwerk Guernica van schilder Pablo Picasso is te kwetsbaar om nog te verplaatsen. Dat zeggen de conservatoren van het moderne kunstmuseum in Madrid. Met röntgenstralen en infraroodtechnologie hebben dertig technici 129 veranderingen aan het schilderij ontdekt. Veel beschadigingen zouden zijn ontstaan bij het inpakken van het doek voor tentoonstellingen over de hele wereld.
Hoewel het reizen van de Guernica grotendeels plaatsvond in de jaren vijftig, toen slordiger met kunsttransport werd omgesprongen, komt het volgens onderzoekers nog steeds voor dat kunstwerken beschadigd raken door onvoorzichtig handelen. Zo scheurde een zelfportret van Andy Warhol door een windvlaag tijdens het inladen in een verhuiswagen, brak een werk van Howard Hodgkin door een instortende opbergkast en werd een ets van Rembrandt verstuurd in een glazen lijst met als enige bescherming wat bubbelplastic en een gewatteerde enveloppe.

Werd er vroeger slordig met kunst omgesprongen? Nu dat klinkt mij niet geheel en al ongewoon in de oren en ik ben nog niet eens vijftig. Ik hoorde nog geen 5 jaar geleden een conservator zeggen dat je kunst gewoon kon vervoeren in een Appietasje over straat, omdat het dan het beste beveiligd was tegen diefstal. Of het verhaal van het deftige Engelse museum waar een dag voor de opening van de tentoonstelling alle zilveren objecten waren ingedeukt omdat twee museummedewerkers de vitrine aan de bovenkant wilden sluiten maar niet hadden gemerkt dat de objecten iets te lang waren aan de bovenkant. Ze staken dus net een beetje over de rand. 'Zooooo....even een beetje pletten....dan past het.', hebben ze misschien gedacht?
Wat dat betreft weten we altijd fijntjes op te merken dat er vooral vroeger slecht met kunst werd omgegaan. Nu is dat gelukkig veeeeeel beter :-)

Teksten in musea, voor wie schrijven we ze eigenlijk?

Voor wie schrijven we ze eigenlijk, die tentoonstellingsteksten? Voor de bezoeker, zou je zeggen, want we willen publieksgerichte teksten schrijven. Mooi antwoord, maar klopt dat eigenlijk wel?

Waar doen we het anders voor?

Er zijn verborgen agenda's. Geef het maar toe... We schrijven niet altijd alleen voor het museumpubliek. Vaak zijn er andere belangen. We schrijven bijvoorbeeld ook voor onszelf, omdat we naar erkenning streven. 'Ik ben namelijk een erudiete conservator en tentoonstellingsmaker', toch? Dat is schrijven met de angst dat anderen ons zullen onderschatten.

Teksten krijgen soms een andere vorm of inhoud omdat onze directeur of onze collega's bepaalde opvattingen willen terugzien. Of er zijn verwachtingen van de bruikleengever en verzamelaar die ons de werken heeft uitgeleend. Óf we schrijven met de gastconservator in het achterhoofd. Óf omdat we zelf stokpaardjes en missies hebben waar de gemiddelde bezoeker helemaal niet op zit te wachten.

En als we dan oprecht schrijven voor de museumbezoeker: wie is die bezoeker en wat wil die eigenlijk? (wordt vervolgd)

Random cooking = Random looking

Deze zomer kookt nrc.next met de dobbelsteen. 'Weg uit de sleur van de Aardappel Anders en de quiche met zalmsnippers.', zeggen ze zelf.
Om los te komen uit onze culinaire sleur laat de random cooker het toeval bepalen wat in zijn mandje belandt.
'Dat gaat zo:
1. Ga de winkel binnen en zoek een persoon met rode jas. Is die er niet: de rode broek, de roze jas. Of, als het echt niet werkt, de snor.
2. Ga bij zijn/haar schap staan en werp de meegebrachte dobbelsteen.
3. Schuif het aantal schappen dat je gegooid hebt naar rechts op.
4. Werp nogmaals de dobbelsteen voor de juiste plank, van boven naar beneden. Idem voor het product op de plank, van links naar rechts.
5. Daar is de bloemkool! Dobbel nog een keer.
Opeens openbaart het wezen van random cooking zich. Nooit eerder belandden we voor het schap van de sherry en de mixdrankjes. Laat staan dat we er iets kochten. Maar nu gaan we naar huis met een geelgroen blikje voorgemengde jenevercola. En we moeten er nog mee koken ook.'
Nu ja of het recept ook eetbaar is, laat zich raden maar het is wel spannend om zo te koken! Niet het einddoel telt, maar de weg er naar toe, toch?

Zie hier een nieuw recept om je museumbezoek wat verrassender te laten verlopen dan alleen schilderij-tekstbord ervaring? Random cooking zou best kunnen inspireren to random looking om de meer doorgewinterde museumbezoeker eens een spannender, onvoorspelbaar bezoek te geven. Waarom? Ik heb ooit eens gelezen dat hoogopgeleiden ervan houden om verrast te worden. Je kent vast wel die film 'The Game'(1997), waarin een rijke bankier een saai leven leidt. Voor zijn verjaardag krijgt hij van zijn broer een cadeaubon voor "The Game", waarna zich een spannend spel (?) afspeelt met veel achtervolgingen op z'n Hollywoods. In navolging daarvan werden allerlei real life games opgezet die je voor jezelf, jouw familie of bedrijf kunt inkopen. Misschien kan het random looking een nieuwe trend in musea worden? Ik zie nu al de uitgelaten bezoekers gewapend met dobbelsteen door het museum lopen op zoek naar die persoon met rood kledingstuk of snor (?). En dan maar zappen door de tentoonstelling of vaste collectie.

Virtuele musea

Sterk staaltje van virtuele musea in NRCNext afgelopen week, kijk maar eens op:

the virtual museum of bacteria http://www.bacteriamuseum.org/

airsicknessbag virtual museum http://airsicknessbags.com/ (mijn favoriet!)

the virtual packman museum http://www.zutco.com/pacman.htm (virtueler kan niet)

the virtual shoe museum http://www.virtualshoemuseum.com/vsm/index.php

en ik heb er zelf al een tijdje een paar virtuele musea en tentoonstellingen in 'mijn favorieten':
Check:
50 years of space in pictures http://www.esa.int/SPECIALS/50_years_of_space/

online exhibition in the UK for secondary-school students at A level at the Royal Academy
http://www.royalacademy.org.uk/education/a-level-summer-exhibition-online/a-level-summer-exhibition-online-2008/

Museum with no frontiers: Discover Islamic Art http://www.discoverislamicart.org/

Ocean Liner virtual Museum http://www.oceanlinermuseum.co.uk/

Virtual poster collection of the London Transport Museum http://www.ltmcollection.org/posters/index.html

Virtuele wasmiddelen reclame museum
http://www.reclamearsenaal.nl/index.php?id=295

en het virtuele tennismuseum
http://www.tennismuseum.nl/pages/museum.php

Chillen bij het museum

Deze foto is gemaakt bij het Weense MuseumsQuartier (MQ), een 60.000 m² groot cultuurcomplex voorzien van deze grote blokken, elementen. Een fantastisch idee! Je kunt erop uitrusten, naar je Ipod luisteren en lekker kletsen met je vrienden. Maar ze worden ook wel gebruikt om een soort afgescheiden ruimte/ kamer op het plein te kunnen maken. Dus twee vliegen in een klap! Misschien een idee voor een Museumplein of Museumpark?

De meest fantastische garderobe...

Het Oostenrijkse kindermuseum Zoom in Wenen heeft een fantastische oplossing voor groepsgarderobe. Een kunstenaar heeft een soort wolkachtige 'zakken' ontworpen. Bij binnenkomst kunnen de jassen en tassen erin, de hele handel kan worden opgetakeld. Zo kan een schoolklas of groep die binnenkomt op een snelle en artistiek verantwoorde manier de spullen kwijt en het ziet er nog fantastisch uit ook!

Zomerhits in Nederlandse musea

De meeste Nederlandse musea hebben geen uitgesproken zomerprogrammering, een enkele uitzondering daargelaten. Toch wat vreemd want de zomer lijkt bij uitstek de tijd om eens een museum te bezoeken. Heerlijk om tijdens de tropische regenbuien de zondagmiddagen op een leuke manier door te brengen of bij hitte de heerlijke verkoeling van de tentoonstellingszalen op te zoeken. Of gaat museaal Nederland dan zelf massaal met vakantie en is er geen personeel om een spetterend zomerprogramma neer te zetten? Net als de Tweede Kamer op zomerreces...
Engeland heeft een traditie wat betreft programmering van tentoonstellingen en activiteiten in de zomer: The Royal Academy’s Summer Exhibition is een groots spektakel van internationale contemporaine kunst, er wordt in verschillende musea de week van de archeolochie eind juli gevierd, er zijn allerlei craftyworkshops voor kinderen, je kunt uitgebreid picknicken of zelfs bbq in verschillende museatuinen en er worden speciale summershows geprogrammeerd. Maar ja, zuchten wij dan: daar is meer geld beschikbaar om te investeren in mooi aanbod. Robeco sponsort al jaren de zomerprogrammering van het Concertgebouw. Zou het te hoog gegrepen zijn een sponsor te vinden voor museum die een mooie serie zomertentoonstellingen met bijbehorend programma wil programmeren? Fortis lijkt me op dit moment geen optie, maar er zijn vast bedrijven die zo'n idee wil steunen.
Gelukkig kunnen de bezoekers (en toeristen) deze zomer toch nog hun hart ophalen met het volgende lijstje.

Museumzomerhits 2008
(in willekeurige volgorde)

De Nieuwe Kerk, Amsterdam
Black is Beautiful

Kunsthal Rotterdam
Anthony Gormley Between you and me (&Event Horizon)

Joods Historisch Museum
Art of the State. Hedendaagse fotografie en videokunst uit Israël
Ook organiseren zij in het kader van de zomer wandelingen door de Plantage en een inleiding op de tentoonstelling

Het Stedelijk is te gast in het Van Goghmuseum (o.a. 17 werken van Malevich)

Museum Boijmans van Beuningen
Dutch Design

Voor Alice in Wonderland (illustraties van Pat Andrea) en de Ideale man (mode: neem je eigen ideale man mee of juist net niet ideaal geklede man, dan kan hij nog inspiratie opdoen): op naar het Haags Gemeentemuseum

Met de kinderen op Zoom Safari in Beeld en Geluid of naar het Openluchtmuseum voor Boer zocht vrouw. Of- nog veel leuker:
Zomertoer in het Van AbbemuseumVan Picasso tot KörmelingKunst moeilijk? Welnee! Kom deze zomer naar het Van Abbemuseum en doe de speciale zomertoer, voor de hele familie.

Met oma op stap naar Anton Pieck in de Hallen, Haarlem

Of lekker picknicken als het weer het toelaat: nog de hele maand juli in het Rijksmuseum: elke vrijdagavond picknick en live muziek in de tuin. Voor het echte zomergevoel?

en dan de toegift van deze zomer:
Het Rijksmuseum stelt tussen 19 juli en 31 augustus gedurende de weekenden het hoofdgebouw voor het eerst voor iedereen open.

Hmmmm toch best veel te doen in de Nederlandse musea deze zomer. Welke tentoonstelling zal de komende paar jaar als een echte zomerhit in je achterhoofd blijven hangen? De tijd zal het leren...