Art Basel 2014 - Maiden Voyage

Ik was maagd, tot voor kort....- ja, een.....'Art Basel Maagd'. Daar is vorige week verandering ingekomen. Ik mocht mee met een vriendin/vakgenoot naar de opening van Art Basel- de grootste en belangrijkste kunstbeurs of ' the world's premier modern and contemporary art show', zoals ze zelf zeggen. Art Basel heeft ook hetzelfde concept in Miami en Hongkong, inmiddels. Maar wij waren dus 'gewoon' in Basel. Ik was nieuw dus ik liet me graag (ver)leiden en verbazen.

Ik heb de meest fantastische kunstwerken gezien van een supermooie Willem de Kooning, een onweerstaanbaar grote Xu Zhen, een verleidelijke Eric Fischl, tot een vrolijke, maar 'wie wil dat nou kopen' Jeff Koons, een fijne Paulina Olowska, een lekkere grote Giuseppe Penone en een wulpse Tony Cragg...heerlijk! Het gaf me een ouderwets snoepwinkel-gevoel: zo van 10 gulden in je zak en alles is te koop...
En ja, sommige mensen hebben het geld en besteden dat dan ook aan kunst...gelukkig....Ik heb zelf ook even lekker gefantaseerd welke ik allemaal zou willen hebben...

Hirst #14 Rooms, Art Basel 2014

14 rooms (een van de satellietbeurzen) bewijst maar weer eens dat performances weer helemaal in zijn..., maar dan nu zonder het oubollige jaren '70 schaamhaar, joepie! Via een brede hal kon je toegang krijgen tot 14 kamers/ zaaltjes waar je steeds opnieuw werd verrast. De indeling van de tentoonstelling riep bij mij spanning op ...die van een boudoir- een plek waar speciaal iets voor mij is gemaakt/ zat te wachten. Eerst nog verborgen, maar tegelijkertijd klaar om uitgepakt te worden ...en dat 14 keer.
Soms was er een performance van een persoon of personen, soms was de bezoeker (dus ikzelf) de performer door de dwingende vorm van het kunstwerk. Sta je een half uur in de rij voor een deur - mag je er eindelijk in- en loop je over het zachte Perzische tapijt naar een lijst met daarin een spiegeltje waar je met jezelf wordt geconfronteerd. Ik keek....dat was schrikken. En toen ik eruit wilde moest ik bonzen op de deur. De deurknop was verwijderd aan de binnenkant!
Of ik stap een kamer binnen waar mensen mij als een grote marcherende mixer door de kamer voortdansen/ duwen zonder me aan te raken (Allora en Calzadilla, Revolving Door). Groepsdruk, dwang en de macht van het collectief even aan den lijve ondervonden. Niet fijn. Wel indrukwekkend. Of Hirst die me liet inzien dat de begrippen hetzelfde, identiek en synchroon niet dezelfde betekenissen hebben met zijn installatie met een eeneiige tweeling. In mijn hoofd word ik een filosoof! Kunst is mooi, schuurt en verrijkt- voel ik weer eens.

Uiteraard heb ik me ook vergaapt aan de stad, de ontzettend rijke mensen, mooie schoenen en tasjes, botox, genoten van het lekkere eten en me draaierig gedanst. Ik had een lekker Follow the white rabbit-gevoel een paar dagen. Hieronder een beeldverslag... en voor meer kijkjes in de keuken: kijk eens hier of hier.

Hé Art Basel, ik ben maagd af, maar mag ik nog een keer alsjeblieft- dan met een beetje meer ervaring- maar wel wat minder onbevangen? Al was het maar om me weer even een paar seconde Bond Girl te voelen...

Even Bondgirl bij Patrik Fredrikson and Ian Stallard / Swarovski 

Over de blote billen lopen bij satellietbeurs Liste

Audi TT ontwerper Konstantin Grcic maakte deze 'superufo', voor de Audi stand op Art Basel Miami Design

:-)- geen kunst maar gewoon de wc...

Satellietbeurs Unlimited met o.a. Xu Zhen (links)

Lekker typisch Art Basel: de hulk van Koons in , beveiliger kijkt naar mooie dame.. 

Ik doe een freestyle performance in de rode kapel van Rodney McMillian op Unlimited 

Vrouw aan het werk, man heeft zich ingenesteld...hard werken hoor, die galeristen...op Art Basel Miami Design

Pffff....daar word je moe van...Art Basel!