'Het Nieuwe Publiek'
'Weg met de tekstbordjes, vier visies op het ideale museum' was afgelopen september een artikel in NRC over de nieuwe koers die wordt gevolgd door vier museumdirecteuren.
Ik heb het al een paar keer gelezen om het wat beter om te laten inwerken. Zo zegt Wim Pijbes:'Het museum is in beginsel een educatief instituut.' Prachtig toch als alle museummedewerkers daar van doordrongen zouden zijn? Ik proef toch nog te vaak om me heen dat educatie alleen iets voor kinderen zou zijn, de volwassenen kunnen altijd wel af met een kunstwerk en (vaak slechtgeschreven) bordje ernaast. Edwin Jacobs zegt:'Contact maken met het publiek moet anders dan het tonen van een schilderij met tekst ernaast.' Het museum wordt door de directeuren (ook door Valentijn Byvanck en Meta Knol) gezien als een instituut waar je samen kunt leren en wat je zou kunnen zien als 'een nieuwe school van de visualisatie' (Jacobs).
Wat zou het heerlijk zijn als er meer musea zijn waar meer mensen zich op hun gemak voelen. Dat er een plek is waar je je kunt verdiepen, waar je met je volle verstand en gevoel kunt deelnemen aan kunst, geschiedenis, etc. Want het gaat om het binnen krijgen van een breed publiek én het deelnemen, het laten ontwikkelen van een interesse, het gevoel aanspreken en misschien zelfs het ontwikkelen van een passie. Daarvoor moet je niet de inhoud aanpassen maar je boodschap zenden op het juiste niveau. Maar hoe bereik je dat?- ook daar worstelen de directeuren nog mee. Want een gebrek aan inlevingsvermogen leidt tot isolement. Zo stelt Byvanck dat we museumbezoekers 'een verkeerde manier van kijken hebben opgelegd'. Hun zoektocht naar het op andere manieren zenden van de boodschap die ze over willen brengen is al een goed begin. Ik hoop aleen ten zeerste dat ze bij hun experimenten ook vastleggen wat de bezoekers er nu werkelijk van opsteken.
Maar niet elk museum heeft direct het geld en personele middelen om grote stappen te maken. Om te beginnen kun je eens kijken naar de manier waarop tekstbordjes zijn geschreven: daar pleitte ik al eerder voor in oudere blogposts.
Daarnaast kun je natuurlijk gebruik maken van de mogelijkheden die de digitale wereld ons biedt om bijvoorbeeld je boodschap op meer plekken te laten aankomen, maar ook door je verhaal op een niwue, meer uitnodigende manier te vertellen. Museum Boijmans maakt nu een interactieve installatie die op twee schilderijen wordt geprojecteerd, een interessante manier om op een nieuwe manier naar de schilderijen te kijken. Wim Pijbes opperde al dat als je directer contact wilt maken met je publiek dat je onderwerpen emotioneler moeten worden, 'you have to put a face on it'.
Zo wordt het museum van een plicht een plek van plezier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten