Eeen tijdje geleden verichtte ik al over Nina Simons boek the Particpatory Museum, waarin niet de collectie maar het publiek centraal wordt gezet bij het ontwikkelen van museale projecten.
Zij heeft nu een soort hoorcollege online staan met de titel Motivating Participation (7 dec, 2010). De slides en een korte introductie vind je hier.
hotspot to publish thoughts and notes on exhibitions and museums # weblog om gedachten en notities over musea en tentoonstellingen achter te laten
zaterdag 11 december 2010
woensdag 17 november 2010
Wanneer zien we de eerste crowd curated tentoonstelling nu eindelijk in Nederland?
In 2008 was het Brooklyn Museum in New York het eerste museum met een tentoonstelling die gebaseerd was op de keuze van het publiek. De tentoonstelling Click bestond uit foto's die waren ingestuurd via open inschrijving. Daarna werden de foto's anoniem op een online platform geplaatst waar de online open publieksjurering plaats vond. Dat publiek bestond uit jurygroepjes die gezamenlijk foto's beoordeelde. Daarnaast mochten individuen ook stemmen. Dat verliep allemaal via een site waarop je van alles kon zien. Je kon dus ook zien in een oogopslag welke foto's het meeste besproken waren of welke het meest favoriet waren. De catalogus was een zelfgeproduceerde catalogus via Blurb.
Op het Brooklynblog zijn interessante overwegingen te lezen over deze manier van werken. Zo vroeg een van de conservatoren zich naar aanleiding van het project af wat 'curated' nu precies betekent. En vraagt auteur James Surowiecki ('Wisdom of crowds' ) zich af wat de kracht is van publieksjuries. Ook staat er een podcast online met een paneldiscussie over het proces en de uitkomsten van het werken op deze manier. Mooi project om kennis van te nemen en het naar eigen inzicht over te nemen en aan te passen...
In Nederland ken ik alleen het project van Kroller Muller- Expose waarbij kinderen een keuze mogen maken uit de collectie voor een tentoonstelling.
Zo kozen tussen 1 oktober en 1 november 2010 maar liefst 246 kinderen hun favoriete landschappen uit de collectie van het Kröller-Müller Museum. De 20 werken met de meeste stemmen vormen vanaf 27 november de tentoonstelling Mijn Mooiste Landschap, samen met een selectie van de leukste en meest bijzondere reacties. Maar dit is tot zover alleen voor kinderen....
Ik kijk uit naar de volgende stap.....
donderdag 11 november 2010
Augmented Reality, helemaal de bom
Ik zie opeens zoveel toepassingen van Augmented reality die weer een stapje verder gaan dan het plakken van een schilderij in de ruimte of zien dat een huis te koop staat. Interessant ook om toe te passen in musea/tentoonstellingen. Dan moet het wel iets toevoegen aan het verhaal dat je wilt vertellen, natuurlijk maar het is gewoon nog wonderlijk en leuk! Binnenkort kan Rembrandt via zijn zelfportret zelf tegen je spreken...of zien hoe middeleeuwse kleding jou zou hebben gestaan...
zaterdag 30 oktober 2010
Transmedia Stoytelling ook voor musea, of hoe Starwars een inspirerend voorbeeld kan zijn om tentoonstellingen te maken.
Verhalen vertellen is al zo oud als de mensheid. De verhalen blijven, de wereld verandert. De manier waarop we de verhalen overbrengen verandert snel, ook in de museumwereld. Onze manier van verhalen vertellen reist nu meestal via tentoonstellingen, catalogi en eventueel een film, audiotour, podcast of site. Dat zijn al veel verschillende platforms om een verhaal te vertellen. Nu al, maar ook voor de komende verhalen zullen die platforms alleen maar toenemen: online video, alle sociale media platforms, Augmented Reality, kinderboek, mobiele telefoon, e-reader, apps, et cetera. Maar het gaat nu niet om de technieken, het gaat mij juist hoe je ermee omgaat om een goed verhaal te brengen.
Ik denk dat in de meeste musea niet wordt nagedacht om kennis en informatie die via een tentoonstelling wordt verspreid ook op de juiste manier te vertellen op de verschillende platforms en daar het meeste uit te halen. Met andere woorden: bedenk een sterk verhaal maar je moet de verpakking van de boodschap per platform wat aanpassen: in vorm, maar ook inhoudelijk.
Ik was afgelopen week bij een masterclass op Cinekid over Transmedia Stroytelling van Jeff Gomez, een prettig vertellende New Yorker die vertelt hoe hij vanuit een centraal verhaal (in zijn geval meestal films of tv-series) bedrijven adviseert hoe ze het gehele verhaal op de beste manier over meerdere platforms kunnen verspreiden en daarbij de meeste opbrengst hebben, in bereik en financieel. Het meest bekende voorbeeld van Transmedia Storytelling is Starwars van George Lucas, een prachtig epos met verschillende uitgewerkte karakterlijnen in een eigen universum en een ingewikkelde tijdlijn dat zich heeft verspreid via film naar games, boeken, cd's, comics, speelgoed, etc.
Het verhaal en de gehele strategie moet duidelijk zijn, verankerd worden in een centraal document, zodat iedereen die er mee werkt duidelijk is wat het verhaal is (in enkele zinnen), wat de eigenschappen van de hoofdkarakters zijn, op welke plek het verhaal zich afspeelt. Een consistent verhaal, waarbij er 1 platform de hoofdplek is waar het wordt verteld en waar het verhaal zich ontwikkelt. Op de andere platforms kun je een beetje uitweiden over iets uit het hoofdverhaal of een zijweggetje nemen. Het is daarbij essentieel dat je weet hoe je per platform het verhaal aanbied en dat afstemt op de techniek of de aard ervan. De som van de platforms is meer dan de losse onderdelen ervan.
Dat is wel een hele korte uitleg van wat Transmedia Storytelling is, maar via de links kun je meer te weten komen en lezen. Wat heb je er nu aan in het museum? Het gaat erom dat je de elementen die bruikbaar en nuttig zijn kunt vertalen naar je eigen situatie (dus denk niet gelijk aan een hysterische Picasso action man of zoiets).
De belangrijkste tips in een notendop (en zeker niet compleet samengevat):
1. bedenk van te voren goed je verhaal- (bijv de leerdoelstellingen van je tentoonstellingen) en bepaal je strategie. Denk heel breed, eventueel zelfs over een vervolg op deze tentoonstelling. Zorg ook voor een grand narrative blueprint, een kort stukje tekst dat de essentie voor iedereen begrijpelijk samenvat.
2. zorg ervoor dat die herhaald worden op de verschillende platforms. Je kunt natuurlijk wle beslissen om op het ene platform andere accenten te leggen of meer te onthullen maar maak wel een consistent verhaal en spreek jezelf nooit tegen.
3. ga ervan uit dat de meeste jonge mensen non-lineair denken, je leidt ze niet zo maar van a, via b, c, d, naar z. Ze zijn gewend om hun informatie van verschillende platforms te halen, zelf dingen gemakkelijk te kunnen reageren en eventueel maken.
4. vertel je boodschap op een begrijpbare (en in de ogen van de makers) simpele manier. Denk aan Starwars ' May the force be with you'; je moet eerst je innerlijke conflict oplossen voor je vrede kunt bewerkstelligen. Dus een duidelijk hoofdboodschap en verschillende subdoelen.
5. techniek kan helpen je verhaal spannender te maken, maar het allerbelangrijkst is de kwaliteit hoog te houden van je verhaal . dat zorgt er namelijk voor dat mensen echt geïnteresseerd zijn en je volgen.
6. neem je publiek serieus, dan nemen ze jou ook serieus.
Bekijk deze vrij lange video met Jeff Gomez over Transmedia Storytelling, als je kijkt, houd de vertaalmachine voor je eigen werkomgeving in gedachten.
Ik ben nog aan het nadenken over de mogelijkheden en consequenties van deze manier van werken. Wellicht volgt nog er eens een post over dit onderwerp.
Ik denk dat in de meeste musea niet wordt nagedacht om kennis en informatie die via een tentoonstelling wordt verspreid ook op de juiste manier te vertellen op de verschillende platforms en daar het meeste uit te halen. Met andere woorden: bedenk een sterk verhaal maar je moet de verpakking van de boodschap per platform wat aanpassen: in vorm, maar ook inhoudelijk.
Ik was afgelopen week bij een masterclass op Cinekid over Transmedia Stroytelling van Jeff Gomez, een prettig vertellende New Yorker die vertelt hoe hij vanuit een centraal verhaal (in zijn geval meestal films of tv-series) bedrijven adviseert hoe ze het gehele verhaal op de beste manier over meerdere platforms kunnen verspreiden en daarbij de meeste opbrengst hebben, in bereik en financieel. Het meest bekende voorbeeld van Transmedia Storytelling is Starwars van George Lucas, een prachtig epos met verschillende uitgewerkte karakterlijnen in een eigen universum en een ingewikkelde tijdlijn dat zich heeft verspreid via film naar games, boeken, cd's, comics, speelgoed, etc.
Het verhaal en de gehele strategie moet duidelijk zijn, verankerd worden in een centraal document, zodat iedereen die er mee werkt duidelijk is wat het verhaal is (in enkele zinnen), wat de eigenschappen van de hoofdkarakters zijn, op welke plek het verhaal zich afspeelt. Een consistent verhaal, waarbij er 1 platform de hoofdplek is waar het wordt verteld en waar het verhaal zich ontwikkelt. Op de andere platforms kun je een beetje uitweiden over iets uit het hoofdverhaal of een zijweggetje nemen. Het is daarbij essentieel dat je weet hoe je per platform het verhaal aanbied en dat afstemt op de techniek of de aard ervan. De som van de platforms is meer dan de losse onderdelen ervan.
Dat is wel een hele korte uitleg van wat Transmedia Storytelling is, maar via de links kun je meer te weten komen en lezen. Wat heb je er nu aan in het museum? Het gaat erom dat je de elementen die bruikbaar en nuttig zijn kunt vertalen naar je eigen situatie (dus denk niet gelijk aan een hysterische Picasso action man of zoiets).
De belangrijkste tips in een notendop (en zeker niet compleet samengevat):
1. bedenk van te voren goed je verhaal- (bijv de leerdoelstellingen van je tentoonstellingen) en bepaal je strategie. Denk heel breed, eventueel zelfs over een vervolg op deze tentoonstelling. Zorg ook voor een grand narrative blueprint, een kort stukje tekst dat de essentie voor iedereen begrijpelijk samenvat.
2. zorg ervoor dat die herhaald worden op de verschillende platforms. Je kunt natuurlijk wle beslissen om op het ene platform andere accenten te leggen of meer te onthullen maar maak wel een consistent verhaal en spreek jezelf nooit tegen.
3. ga ervan uit dat de meeste jonge mensen non-lineair denken, je leidt ze niet zo maar van a, via b, c, d, naar z. Ze zijn gewend om hun informatie van verschillende platforms te halen, zelf dingen gemakkelijk te kunnen reageren en eventueel maken.
4. vertel je boodschap op een begrijpbare (en in de ogen van de makers) simpele manier. Denk aan Starwars ' May the force be with you'; je moet eerst je innerlijke conflict oplossen voor je vrede kunt bewerkstelligen. Dus een duidelijk hoofdboodschap en verschillende subdoelen.
5. techniek kan helpen je verhaal spannender te maken, maar het allerbelangrijkst is de kwaliteit hoog te houden van je verhaal . dat zorgt er namelijk voor dat mensen echt geïnteresseerd zijn en je volgen.
6. neem je publiek serieus, dan nemen ze jou ook serieus.
Bekijk deze vrij lange video met Jeff Gomez over Transmedia Storytelling, als je kijkt, houd de vertaalmachine voor je eigen werkomgeving in gedachten.
Ik ben nog aan het nadenken over de mogelijkheden en consequenties van deze manier van werken. Wellicht volgt nog er eens een post over dit onderwerp.
zondag 10 oktober 2010
Museumcongres 2010
I love to Storify. Storify is een nieuwe manier van verslaglegging. Je vraagt een account aan bij de betaversie van Storify en een klein beetje vogelen en woeps daar heb je een social media verslag met de beste opmerkingen, afbeeldingen en filmpjes! Je kunt putten uit alle belangrijke social media bronnen zoals, YouTube, Facebook, Flickr en mijn favoriet: Twitter. Wel even de juiste zoekwoorden intikken en je sleept zo uit de linkerbalk met alle tweets/posts/uploads naar rechts in het uiteindelijke verslag. Het is helemaal leuk als je het ook nog een beetje indeelt in hoofdstukjes. Als je publiceert krijgen alle tweeps automatisch een boodschapje dat ze geciteerd zijn en het is heeel makkelijk om het te delen op Facebook en Twitter. probeer het eens, zou ik adviseren...get storified!
Lees het onofficiële, onvolledige en ongeautoriseerde social media verhaal over Museumcongres 2010.
Lees het onofficiële, onvolledige en ongeautoriseerde social media verhaal over Museumcongres 2010.
zaterdag 25 september 2010
To Pitch or not to Pitch, that's the question...
Voor de blog Nieuwe Educatie van Museum Boijmans Van Beuningen schreef ik een artikel over het organiseren van wedstrijden (picthes) door musea met veel praktische tips, maar ook onze domste fouten.
Twittertips voor musea
Voor de blog Nieuwe Educatie van Museum Boijmans Van Beuningen schreef ik twee artikelen over musea en twitter met tips how to get started...
Lees de posts Het twitterend museum en Praktische twittertips voor musea
vrijdag 24 september 2010
De conservator new style
'Museums have valuable content and curators are becoming more like journalists', hoorde ik gisteren Sebastian Chan- Head of Digital, Social and Emerging Technologies at the Powerhouse Museum- zeggen tijdens PICNIC10
Toekomst van musea
Dat zette me aan het denken. Musea vertellen verhalen, zoals journalisten dat doen. Ik besloot programma te hoppen tijdens PICNIC en me aan te sluiten bij de journalisten en hun programma te volgen over The Future of Journalism. De problemen waarmee journalisten worstelen blijken veel overeenkomsten te vertonen met de veranderende rol van het museum, en vooral van de rol van conservatoren en educatoren daarbinnen.
Het museum zal niet verdwijnen, is mijn idee, maar zal wel op andere manieren haar verhalen gaan distribueren. Met de komst van e-reader, iPod, iPad en mp3 spelers zien we hoe het boek, het tijdschrift en de krant en nieuwsmedia worden opnieuw uitgevonden. Wordt het museum ook opnieuw uitgevonden?
Musea als mediaplatform
In de eerste plaats zijn de museale verhalen meestal verpakt als een tentoonstelling, maar ze geven ook boeken uit, maken films, of zelfs een televisieserie. De traditionele media maken plaats voor nieuwe platforms. Bovendien maken musea al langer gebruik van communities om mee samen te werken. De rol van de traditionele conservator is daarom langzaam aan het verschuiven. De conservator doet onderzoek, heeft vakkennis, maar moet zich meer en meer verdiepen in het publiek aan wie het verhaal verteld wordt en op welke manier. Kennis moet worden omgezet in verhalen.
Conservator nieuwe stijl
De conservator nieuwe stijl moet verschillende talenten hebben, die niet zuiver en alleen wetenschappelijk zijn. Want behalve verhalenverteller, moet hij of zij ook zich verdiepen in de doelgroep, de nieuwe online platforms aanvoelen en willen bedienen en ondernemend zijn. Mediaspecialist Rafat Ali spreekt van nieuwe vormen van storytelling en user experience. Deze competenties gelden even zo zeer voor de journalist als voorde conservator.
Hoeveel talenten moet een persoon in zich verenigen om dat allemaal te kunnen bewerkstelligen? Dat is bijna onmogelijk. Het gaat vooral om een nieuwe mindset waarbij de conservator echt niet verstand hoeft te hebben van alles, maar wel de juiste mensen om zich heen weet te verzamelen om het verhaal op de juiste manier bij de juiste mensen te brengen. Of vraagt dat om een nieuw soort opleiding voor de conservator?
Toekomst van musea
Dat zette me aan het denken. Musea vertellen verhalen, zoals journalisten dat doen. Ik besloot programma te hoppen tijdens PICNIC en me aan te sluiten bij de journalisten en hun programma te volgen over The Future of Journalism. De problemen waarmee journalisten worstelen blijken veel overeenkomsten te vertonen met de veranderende rol van het museum, en vooral van de rol van conservatoren en educatoren daarbinnen.
Het museum zal niet verdwijnen, is mijn idee, maar zal wel op andere manieren haar verhalen gaan distribueren. Met de komst van e-reader, iPod, iPad en mp3 spelers zien we hoe het boek, het tijdschrift en de krant en nieuwsmedia worden opnieuw uitgevonden. Wordt het museum ook opnieuw uitgevonden?
Musea als mediaplatform
In de eerste plaats zijn de museale verhalen meestal verpakt als een tentoonstelling, maar ze geven ook boeken uit, maken films, of zelfs een televisieserie. De traditionele media maken plaats voor nieuwe platforms. Bovendien maken musea al langer gebruik van communities om mee samen te werken. De rol van de traditionele conservator is daarom langzaam aan het verschuiven. De conservator doet onderzoek, heeft vakkennis, maar moet zich meer en meer verdiepen in het publiek aan wie het verhaal verteld wordt en op welke manier. Kennis moet worden omgezet in verhalen.
Conservator nieuwe stijl
De conservator nieuwe stijl moet verschillende talenten hebben, die niet zuiver en alleen wetenschappelijk zijn. Want behalve verhalenverteller, moet hij of zij ook zich verdiepen in de doelgroep, de nieuwe online platforms aanvoelen en willen bedienen en ondernemend zijn. Mediaspecialist Rafat Ali spreekt van nieuwe vormen van storytelling en user experience. Deze competenties gelden even zo zeer voor de journalist als voorde conservator.
Hoeveel talenten moet een persoon in zich verenigen om dat allemaal te kunnen bewerkstelligen? Dat is bijna onmogelijk. Het gaat vooral om een nieuwe mindset waarbij de conservator echt niet verstand hoeft te hebben van alles, maar wel de juiste mensen om zich heen weet te verzamelen om het verhaal op de juiste manier bij de juiste mensen te brengen. Of vraagt dat om een nieuw soort opleiding voor de conservator?
zondag 12 september 2010
Museumsites die ik mooi, interessant of gewoon goed gemaakt vind....
In alle kleuren en smaken van traditioneel museum tot hedendaags...
MOMA
Yerba Buena Center for the Arts
Dulwich Picture Gallery
Rijksmuseum
Boijmans
Art Institute Chigago
Van Gogh
Smithsonian Folkways
Saatchi
IMA
Ocean Portal Smithsonian
ICA
Whitney
Groninger Museum
Gemeentemuseum
En ook nog:
n8
Amsterdams Historisch Museum
Dolhuys
Kunsthal
En dat alles geheel subjectief en niet onderbouwd, goed he?
PS ook nog deze: Art Babble en Luxor en deze
PS2 en met dank aan @museumsukkel Strasbourg en @veermus Musee des arts et metiers
en Where U Art en Museum of Erotic Art (en nee geen rare popups hierin of hoaxes) en Accessorize
MOMA
Yerba Buena Center for the Arts
Dulwich Picture Gallery
Rijksmuseum
Boijmans
Art Institute Chigago
Van Gogh
Smithsonian Folkways
Saatchi
IMA
Ocean Portal Smithsonian
ICA
Whitney
Groninger Museum
Gemeentemuseum
En ook nog:
n8
Amsterdams Historisch Museum
Dolhuys
Kunsthal
En dat alles geheel subjectief en niet onderbouwd, goed he?
PS ook nog deze: Art Babble en Luxor en deze
PS2 en met dank aan @museumsukkel Strasbourg en @veermus Musee des arts et metiers
en Where U Art en Museum of Erotic Art (en nee geen rare popups hierin of hoaxes) en Accessorize
vrijdag 25 juni 2010
ArtTube
Ik werk nu alweer een tijdje als freelance multimedia producer voor Museum Boijmans Van Beuningen waar ik me voornamelijk bezig houd met ArtTube het online videokanaal over kunst en design. Boijmans is het eerste museum met een eigen online kanaal. En ik vind het erg leuk om daaraan mee te werken!
Een van mijn favoriete films, vind je hier.
Een van mijn favoriete films, vind je hier.
zondag 20 juni 2010
Doorgeefluik: ik ben fan van Nina Simon en haar museum 2.0
Check deze speech van Nina Simon! Ik ben fan van haar werk. Ik heb net haar boek the Participatory Museum gekocht (lastig uit te spreken maar interessant to nu toe!)
Na mijn vakantie zal ik daar een blog over posten. Tot die tijd moet je het even met dit filmpje doen. Of het boek kopen....of Nina volgen op http://www.museumtwo.com/ of
http://www.museumtwo.blogspot.com/ of http://twitter.com/ninaksimon Of een webinar downlaoden op http://www.experienceology.com/classes/museumonlineclasses/downloads/ninasimonwebinar.html
Veel Nina plezier!
maandag 24 mei 2010
Kunstblogs op een rijtje
- Mijn verzameling kunstblogs/ over kunst...
- .JACK & JACQ KIJKEN KUNST.
- Art Inconnu
- Art News Blog
- Art Review: Digital May 2010
- Art Sleuth
- Artdaily.org - The First Art Newspaper on the Net
- Artlog / Art & Culture in Real Time
- Bagger
- Blogdigger : Blog Search Engine - Search Blogs
- Bold on Grey
- bright stupid confetti
- buuv.nl - filmpjes op youtube
- buuv.nl - inhoudsopgave
- chmkoome's Blog
- Color Attack at Rosenthaler Platz, Berlin « smile in your face
- De Ondergrond
- Drawings and Notes
- Frieze Magazine | Editors' Blog
- GLAMCULT – INDEPENDENT STYLE PAPER
- Goddelijke Gladiolen
- happy famous artists | bad art for bad people
- hard//hoofd
- hinke | notes on art 2.0
- Hrag Vartanian — A blog of art, culture, photography, writing and ideas.
- hustler of culture
- Kunst-Blog.com | Kunst und Kritik | Kunst-Blog, Kunstblog, Artblog
- Kunstweblogs - Wageningen
- Lost Painters
- Metropolis M
- MICK! - Blog
- mister motley
- Modern Art Notes
- Mrs. Deane : nothing is too amazing to be true
- New Art
- Ninja magazine - Les photographes de demain ...aujourd'hui
- Nymphoto
- ofellabuta
- OUTREPART / 100 astounding images from everywhere / updated every hour
- pietmondriaan.com
- rawfunction | We Will Not Watch Any More Boring Art. We Will Not Watch Any More Boring Art. We Will Not Watch Any More Boring Art.
- Reluct.com - Design, architecture, fashion and photography news.
- smets.web-log.nl
- Startlog: overzicht nederlandse weblogs
- Strange Messenger
- T h e _ S t r a y ________ V o l t a g e
- Teletekst is dood
- Teyler Net - Behind the scenes of the Teylers Museum
- The Imagist | Everything Is Image
- today and tomorrow
- trendbeheer
- Tubelight » Recensies over hedendaagse beeldende kunst
- Utopia Parkway
- VVORK
- We Can’t Paint Blog
- we make money not art
- Welcome to LabforCulture.org
- Welkom bij Kunstbeeld
- Who Killed Bambi?
- WWW.BOOOM.COM - Moment-in-History News and Interactive Media . Your World For You .
Wordblog - Kunsthart :: Tijdschrift over hedendaagse kunst in Belgïe en omgeving
- Introductiepagina
maandag 10 mei 2010
Verkiezingskoorts, stemadvies voor culturele dummies
Lastig....op wie moet ik nu stemmen op 9 juni? Als zwevende kiezer uit museumland toch maar even wat verplichte (online) literatuur doornemen of dit overzicht voor culturele dummies in het culturele werkveld.
Want zes op de tien Nederlanders hebben kunst en cultuur in hun top 5 staan van populairste bezuinigingsposten, liet televisieprogramma Nova onderzoeken door onderzoeksbureau Synovate. Ik vraag me af wat zij zelf onder kunst en cultuur verstaan. het rapport licht slechts een tipje van de sluier op:' Binnen de uitgaven op kunst en cultuur zou volgens de Nederlanders de nadruk moeten liggen op musea en in mindere mate op film en festivals.' Hm, dat valt dan misschien weer mee....
Bovendien wordt opgemerkt dat slechts 0,56% van de totale overheidsuitgaven naar kunst en cultuur gaan. En hebben ze zelf dan ook door dat de harmonievereniging waar ze vrolijk elke maandag avond naar toe gaan of de molen die ze bezoeken met hun zoontje op de fiets daar ook onder vallen? Of onderschat ik het publiek?
Want zes op de tien Nederlanders hebben kunst en cultuur in hun top 5 staan van populairste bezuinigingsposten, liet televisieprogramma Nova onderzoeken door onderzoeksbureau Synovate. Ik vraag me af wat zij zelf onder kunst en cultuur verstaan. het rapport licht slechts een tipje van de sluier op:' Binnen de uitgaven op kunst en cultuur zou volgens de Nederlanders de nadruk moeten liggen op musea en in mindere mate op film en festivals.' Hm, dat valt dan misschien weer mee....
Bovendien wordt opgemerkt dat slechts 0,56% van de totale overheidsuitgaven naar kunst en cultuur gaan. En hebben ze zelf dan ook door dat de harmonievereniging waar ze vrolijk elke maandag avond naar toe gaan of de molen die ze bezoeken met hun zoontje op de fiets daar ook onder vallen? Of onderschat ik het publiek?
zondag 9 mei 2010
Wiki in museumland
Wikipedia kennen de meeste mensen wel als handige vervanger van die veel plaats innemende encyclopedie in je boekenkast. je kunt een wiki over jezelf maken of over elk onderwerp dat je maar wilt. En met de juiste rechten mag je ook bestaande wiki's aanpassen. Handig dat Wikipedia maar niet even betrouwbaar als het op de juiste informatie aankomt.
Je kunt ook zelf wiki's maken die tot doel hebben informatie te delen met een kleine groep mensen. Een wiki kan dan bijvoorbeeld functioneren als een online mededelingen bord, een verlengstuk van een studiegroep, etc. Alles wat je met elkaar wilt delen: algemene informatie, plaatjes, powerpoint, hand-outs, handige links kun je erop zetten en kunne anderen aanvullen en bijwerken. Zo hebben de museumdocenten van het Guugenheim museum in Bilbao hun eigen wiki. Of Wikimedia die al hun facts van Museums and the Web 2010 natuurlijk in een eigen wiki zette. Ik moet zeggen dat de wiki's er bijzonder onaantrekkelijk uitzien maar erg effectief en nuttig zijn. Get started! Voor beveiligde wiki's waar niet iedereen mag meekijken moet je hier zijn. Als je meer wilt lezen over wiki's kijk dan hier en hier.
Bron voor deze blogpost: Jojanneke van den Bosch
zaterdag 8 mei 2010
De museumbezoeker in het wild- observeren
Afgelopen week was ik in een willekeurige tentoonstelling. Er stonden dire computers die niet waren 'vastgezet'. Twee jongens van 13 en 15 jaar probeerden gelijk hun Hyves pagina te vinden en in te loggen. De jongste lukte het niet direct om daar te komen waar hij wilde. Zijn broer kwam hem te hulp en binnen mum van tijd was alles ontregeld.
Ik doe het nog steeds te weinig maar ik doe mijn uiterste best om het vaker te doen: museumbezoekers observeren. Het verschaft zoveel informatie om het de volgende keer nog beter te doen.
Als je de allerjongste museumbezoekers vanachter de PC wilt observeren, heb ik hier de perfecte site gevonden om dat te doen. Dus als je in het museum iets wilt ontwikkelen voor kleuters, zou dit een aardig startpunt zijn. Of deze vader met dreumes in het Children's discovery museum. Dit geeft inzicht hoe ouders samen met jonge kinderen leren in een museale context. Of hoe deze twee jongens het Brooklyn Museum beleven. En er is plenty meer! Dus met de goede voornemens: hup gewoon naar het museum en kijken maar (of lekker zappen op YouTube).
maandag 3 mei 2010
donderdag 4 maart 2010
Femke Hameetman (femkeh) on Twitter
Wil lezen over mijn nachtje in Museum Boijmans Van Beuningen? Lees mijn 75+ tweets op Femke Hameetman (femkeh) on Twitter
maandag 22 februari 2010
De wondere wereld van de educator
Toen mijn oma klein was, was de wereld heel simpel: de dokter, de dominee en de onderwijzer bepaalden het wereldbeeld. Toen ik klein was waren er andere, nieuwe ' uitleggers' van de wereld om ons heen. Ik denk aan Freek de Jonge (die eerst met Bram en later zonder Bram het leven uitlegde), Chriet Titulaer (die de wetenschap en toekomst uitlegde), Midas Dekkers (die de natuur uitlegde), Pierre Jansen (die de kunst uitlegde, later opgevolgd door Henk van Os) en verder G.B.J. Hiltermann (waar ik niet veel naar luisterde maar die wel ruim 40 jaar elke zondagmiddag de toestand in de wereld uitlegde).
Heerlijk overzichtelijk was het leven nog steeds in die tijd. En deze heren zorgden voor een bron van onvergetelijke televisie (als werkt die in sommige gevallen nu wat op de lachspieren, zie het filmpje). Inmiddels zijn er zoveel experts, blogs, tweets dat ik soms een beetje terug verlang naar het korte lijstje namen uit mijn kinderjaren. Ik ben erg benieuwd wie mijn kinderen over een jaar of 20 als de uitleggers van hun tijd zien....
zondag 24 januari 2010
#Followamuseum: February 1st is ‘Follow a Museum day'
February 1st is follow a museum day on Twitter! This fantastic idea was launched by Jim Richardson on his site Museum Marketing.
He found out that most museums on Twitter do not have a lot followers (1000+ is very rare), so if you want to change this, please participate. Your tweet might look something like this ‘February 1st is follow a museum day, who will you follow? PLEASE RETWEET #followamuseum’.
I will tweet something like this this: 'February 1st is #followamuseum day, I am following ......(lots of museums) please RT', just check my tweet here.
Here you find realtime results for #followamuseum. For use of hashtags #, look for the Dutch explanation on the site of Bright.
For museums: find out of you are in the directory on Followamuseum.com !
zondag 17 januari 2010
Multilayering in tentoonstellingen: het nieuwe crossover museum in de maak
Boijmans' Rothko in Kunsthal
Deze blogpost heeft een tijdje geparkeerd gestaan en heeft me wat gepieker gekost. Ik heb namelijk dit onderwerp nog niet goed in beeld, maar ben nog zoekende. Ik heb besloten dit toch online te zetten als een ongoing gedachtespinsel. Dat mag als je blogt. Toch?
Ik ben namelijk geintereseeerd geraakt in wat in de museumwereld multilayering en crossover wordt genoemd, maar waarover ik in de Nederlandse museumliteratuur helemaal niets over kan vinden. Het doel hiervan is musea toegankelijker te maken voor een breder publiek.
Als je een tentoonstelling maakt kun je ervoor kiezen de werken bijvoorbeeld thematisch of chronologisch op te hangen. Vaak ziet de tentoonstelling eruit als een soort boek met hoofdstukken: groter tekstbord met uitleg/ introductie, kunstwerk, tekstbordje, kunstwerk, tekstbordje, etc. prima natuurlijk. Het kunstwerk spreekt voor zich. En voor wie behoefte heeft: die leest de tekstborden of neemt de audiotour.
Multilayering is een andere inovatieve manier van tentoonstellen. Die neemt het publiek als uitgangspunt. Zodat een tentoonstelling voor verschillende leeftijdgroepen interessanter wordt. Dat kan specifiek voor kinderen zijn maar het zou ook eens aardig zijn om speciaal een tentoonstelling te maken voor babyboomers. Multilayering betekent- volgens mij- dat je in de uitleg bij de kunstvoorwerpen, kennis op verschillende niveaus aanbiedt, van de zeer ervaren 'kunstvreter' tot de minder frequente musuembezoeker. Bijvoorbeeld voor mindertalige bezoekers (en dat kunnen jonge bezoekers zijn) meer kernachtige teksten met minder kunsthistorische begrippen. Denk bijkvoorbeeld aan het aanbieden van tekst die ouders aan hun kinderen kunne voorlezen. Of bied meer gesproken tekst aan, of een spel of activiteit waar je de essentie van het kunstwerk al doende leert. Je verplaatst je dus in je doelgroep en gaat met die kennis aan de slag. Daarbij is niet alleen de informatie van belang ook de manier waarop je de voorwerpen plaatst kan van belang zijn om de blik te sturen, onverwachte reacties op te roepen. Multilayering kan de nieuwsgierigheid prikkelen en stimuleren om op zoek te gaan in die werled van kunst. Voor het museum is het uiteindelijk ook gunstig. Je bereikt een groter publiek want de meeste 30+ bezoekers hebben nu eenmaal kinderen, die ze graag meenemen. In televisie- en filmland is dat al langer gebruikelijk, denk aan films zoals Shrek en Alladin en programma's als Ik hou van Holland die zowel voor ouders als kinderen een leuk tijdverdrijf zijn.
Ik ben namelijk geintereseeerd geraakt in wat in de museumwereld multilayering en crossover wordt genoemd, maar waarover ik in de Nederlandse museumliteratuur helemaal niets over kan vinden. Het doel hiervan is musea toegankelijker te maken voor een breder publiek.
Als je een tentoonstelling maakt kun je ervoor kiezen de werken bijvoorbeeld thematisch of chronologisch op te hangen. Vaak ziet de tentoonstelling eruit als een soort boek met hoofdstukken: groter tekstbord met uitleg/ introductie, kunstwerk, tekstbordje, kunstwerk, tekstbordje, etc. prima natuurlijk. Het kunstwerk spreekt voor zich. En voor wie behoefte heeft: die leest de tekstborden of neemt de audiotour.
Multilayering is een andere inovatieve manier van tentoonstellen. Die neemt het publiek als uitgangspunt. Zodat een tentoonstelling voor verschillende leeftijdgroepen interessanter wordt. Dat kan specifiek voor kinderen zijn maar het zou ook eens aardig zijn om speciaal een tentoonstelling te maken voor babyboomers. Multilayering betekent- volgens mij- dat je in de uitleg bij de kunstvoorwerpen, kennis op verschillende niveaus aanbiedt, van de zeer ervaren 'kunstvreter' tot de minder frequente musuembezoeker. Bijvoorbeeld voor mindertalige bezoekers (en dat kunnen jonge bezoekers zijn) meer kernachtige teksten met minder kunsthistorische begrippen. Denk bijkvoorbeeld aan het aanbieden van tekst die ouders aan hun kinderen kunne voorlezen. Of bied meer gesproken tekst aan, of een spel of activiteit waar je de essentie van het kunstwerk al doende leert. Je verplaatst je dus in je doelgroep en gaat met die kennis aan de slag. Daarbij is niet alleen de informatie van belang ook de manier waarop je de voorwerpen plaatst kan van belang zijn om de blik te sturen, onverwachte reacties op te roepen. Multilayering kan de nieuwsgierigheid prikkelen en stimuleren om op zoek te gaan in die werled van kunst. Voor het museum is het uiteindelijk ook gunstig. Je bereikt een groter publiek want de meeste 30+ bezoekers hebben nu eenmaal kinderen, die ze graag meenemen. In televisie- en filmland is dat al langer gebruikelijk, denk aan films zoals Shrek en Alladin en programma's als Ik hou van Holland die zowel voor ouders als kinderen een leuk tijdverdrijf zijn.
Deze multilayering zorgt ervoor dat het museum leuk wordt om samen te bezoeken, een crossover museum. Een museum van de toekomst.
Graag zou ik meer lezen over dit onderwerp! Dus jullie tips zijn welkom!
Dit artikel is geinspireerd door het artikel van Dea Birkitt in the Guardian: http://www.guardian.co.uk/artanddesign/2008/mar/26/art.heritage
Graag zou ik meer lezen over dit onderwerp! Dus jullie tips zijn welkom!
Dit artikel is geinspireerd door het artikel van Dea Birkitt in the Guardian: http://www.guardian.co.uk/artanddesign/2008/mar/26/art.heritage
Van tekenen word je blij! 1 miljoen tekening op 1 dag
Al surfend vond ik dit: Drawing Day: elk jaar in juni (in 2010: 5 juni) gaan mensen over de hele wereld tekenen. Gewoon even geconcentreerd aan het werk, puntje van je tong eruit en achter het papier of de computer. En dan een kopje thee erbij (of de juf die gaat voorlezen terwijl je tekent)
Het leuke ervan is dat iedereen die meedoet, hun ervaringen kan delen via digitale platforms zoals Facebook (met een app om je eigen e-card te maken!), Twitter, Flickr and Doodlewall. Het is dus ook een mooie plek om wereldwijde tekencommunities te ontdekken je te profileren als amateurkunstenaar of krabbelaar.
Abonneren op:
Posts (Atom)